‘Welkom’ in Maori-taal. De afgelopen dagen verbleven we in
Rotorua, een gebied waar nog veel Maori’s wonen en waar je de taal ook nog veel
tegenkomt. Wat we daar o.a. ontdekten is dat het woord ‘KAI’ ‘eten’ betekent.
En dat verbaast ons dan weer niet…
Na de lange reisdag zijn we de volgende dag naar Wai-O-Tapu
geweest. In dit geothermisch park ligt een actieve geiser en zijn nog veel
actieve bronnen. Eerst bezoeken we met nog honderden andere toeristen de
geiser. Heel toeristisch wordt de geiser elke dag om 10.15 uur geactiveerd en
spuit deze zijn water op commando de lucht in. Maar zelfs op commando, blijft
het een indrukwekkend schouwspel.
Daarna wandelen met Kai in de rugdrager over het park zodat
we de overige bronnen en kraters kunnen bewonderen. De een geeft kokend heet
water met veel stoom, terwijl er even
later een koud stroompje voorbij komt.
Lars vindt de stoom en de bijbehorende zwavelstank (denk aan heel veel
rotte eieren bij elkaar) niet leuk, maar de bubbels, de stroompjes en alle
bijzondere kleuren hebben wel zijn aandacht.
Aan het eind van die middag bezoeken we ook nog een
faunaparkje, in de hoop de Kiwi (het typisch Nieuw Zeelands vogeltje) in het
echt te bewonderen. We zien veel: eenden, Nieuw Zeelandse duiven, parkieten. En
aan het eind in een nachthok ook nog de Kiwi. Helaas voor onze camera’s houdt
de Kiwi niet van flitslicht en hebben we hem (of haar) nog niet kunnen
vastleggen. Later deze reis komen we het beestje vast nog wel tegen…
Op onze camping hebben ze ook heerlijk warme thermische
baden. Uiteraard gaan we hier ook nog even liggen dobberen. Kai vindt het er heerlijk en wil er eigenlijk
niet meer uitkomen.
Aangezien Nieuw Zeeland van oorsprong het land van de
Maori’s was, willen we graag iets opsnuiven van deze cultuur. Even buiten Rotorua
ligt nog een echt Maori-dorp tussen geisers en thermische bronnen in met de
niet uit te spreken naam: Whakarewarewa (afgekort). We wonen een Maori-show van
dans en muziek bij. Vooral de grote ogen en het tong-uitsteken maakt veel
indruk op de jongens. Veel Maori-beelden beelden dit ook uit, dus wat is er
leuker om er naast te gaan staan en dit na te doen…!
Inmiddels zijn we iets zuidelijkere afgedaald en verblijven
we nu in Tongaria National Park. Een park bestaande uit vulkanen van ongeveer
2000m tot 2800m hoogte. In de winter is dit het skigebied van het noordelijk
eiland. Wij zijn met een stoeltjeslift omhoog gegaan en hebben bovenop de berg
een korte wandeling gemaakt. Lars vond de stoeltjeslift superleuk, maar het
klauteren op de rotsen ontlokte hem de uitspraak: ‘ik hoef niet meer naar
beneden, hier is het veel te leuk…’. Een van de wandelaars kwam met een stukje
ijs/sneeuw naar beneden. Leuk om even vast te houden. Op de terugweg naar de
camping nog een leuke wandeling gemaakt naar een waterval. Eerst van bovenaf
bekeken en later onderaan bij het stroompje gestaan. En ook hier gold…niets
leuker dan steentjes in het water gooien!
Uiteraard zijn er ook weer foto’s! Zie http://wereldreis.mulling.info/#home