Wereldreis 2010

15 maart vertrekken we in de ochtend met onze camper
richting Wellington, onze laatste stop op het Noorder Eiland. De wegen zijn
hier goed, dus we schieten relatief goed op. Relatief, omdat onze atmosferische
diesel geen snelheidsrecords zal breken en bij elke bult hoger dan de
Holterberg is de snelheid er weer uit. Maar we komen er wel… In de loop van de
middag zijn we in Lower Hutt, vlak boven Wellington. Hier blijven we twee
nachten.

De volgende dag gaan we naar Wellington, het Den Haag van
Nieuw Zeeland. Door de spits, dus eens iets langere reistijd dan verwacht.
Allereerst naar het interactieve Te Papa museum. Dit is een aanrader, ook voor
kinderen. Een museum klonk Lars en Kai niet erg aantrekkelijk, maar
uiteindelijk kregen we ze met moeite weer mee naar buiten. Vervolgens met de
Cable Train naar de botanische tuin en een mooi uitzicht over Wellington. In de
botanische tuin is een mooie speeltuin waar Lars en Kai zich prima vermaken.
Met de trein weer terug en nog even shoppen in de stad voor we terug gaan naar
onze camping.

17 maart in de ochtend vertrekken we per ferry naar het
Zuider Eiland. Dit was het eerste deel Nieuw Zeeland. En het belooft nog zeker
net zo mooi te worden in het deel dat nog gaat komen!

‘Welkom’ in Maori-taal. De afgelopen dagen verbleven we in
Rotorua, een gebied waar nog veel Maori’s wonen en waar je de taal ook nog veel
tegenkomt. Wat we daar o.a. ontdekten is dat het woord ‘KAI’ ‘eten’ betekent.
En dat verbaast ons dan weer niet…

Na de lange reisdag zijn we de volgende dag naar Wai-O-Tapu
geweest. In dit geothermisch park ligt een actieve geiser en zijn nog veel
actieve bronnen. Eerst bezoeken we met nog honderden andere toeristen de
geiser. Heel toeristisch wordt de geiser elke dag om 10.15 uur geactiveerd en
spuit deze zijn water op commando de lucht in. Maar zelfs op commando, blijft
het een indrukwekkend schouwspel.

Daarna wandelen met Kai in de rugdrager over het park zodat
we de overige bronnen en kraters kunnen bewonderen. De een geeft kokend heet
water met veel stoom, terwijl er even
later een koud stroompje voorbij komt.
Lars vindt de stoom en de bijbehorende zwavelstank (denk aan heel veel
rotte eieren bij elkaar) niet leuk, maar de bubbels, de stroompjes en alle
bijzondere kleuren hebben wel zijn aandacht.

Aan het eind van die middag bezoeken we ook nog een
faunaparkje, in de hoop de Kiwi (het typisch Nieuw Zeelands vogeltje) in het
echt te bewonderen. We zien veel: eenden, Nieuw Zeelandse duiven, parkieten. En
aan het eind in een nachthok ook nog de Kiwi. Helaas voor onze camera’s houdt
de Kiwi niet van flitslicht en hebben we hem (of haar) nog niet kunnen
vastleggen. Later deze reis komen we het beestje vast nog wel tegen…

Op onze camping hebben ze ook heerlijk warme thermische
baden. Uiteraard gaan we hier ook nog even liggen dobberen. Kai vindt het er heerlijk en wil er eigenlijk
niet meer uitkomen.

Aangezien Nieuw Zeeland van oorsprong het land van de
Maori’s was, willen we graag iets opsnuiven van deze cultuur. Even buiten Rotorua
ligt nog een echt Maori-dorp tussen geisers en thermische bronnen in met de
niet uit te spreken naam: Whakarewarewa (afgekort). We wonen een Maori-show van
dans en muziek bij. Vooral de grote ogen en het tong-uitsteken maakt veel
indruk op de jongens. Veel Maori-beelden beelden dit ook uit, dus wat is er
leuker om er naast te gaan staan en dit na te doen…!

Inmiddels zijn we iets zuidelijkere afgedaald en verblijven
we nu in Tongaria National Park. Een park bestaande uit vulkanen van ongeveer
2000m tot 2800m hoogte. In de winter is dit het skigebied van het noordelijk
eiland. Wij zijn met een stoeltjeslift omhoog gegaan en hebben bovenop de berg
een korte wandeling gemaakt. Lars vond de stoeltjeslift superleuk, maar het
klauteren op de rotsen ontlokte hem de uitspraak: ‘ik hoef niet meer naar
beneden, hier is het veel te leuk…’. Een van de wandelaars kwam met een stukje
ijs/sneeuw naar beneden. Leuk om even vast te houden. Op de terugweg naar de
camping nog een leuke wandeling gemaakt naar een waterval. Eerst van bovenaf
bekeken en later onderaan bij het stroompje gestaan. En ook hier gold…niets
leuker dan steentjes in het water gooien!

Uiteraard zijn er ook weer foto’s! Zie http://wereldreis.mulling.info/#home

6 maart 2010 rond het middaguur landen we op het vliegveld
van Auckland. Na een (voor Corine en Rick) nacht zonder c.q. erg weinig slaap
zijn we aan de andere kant van de wereld aanbeland. We gaan vlot door de douane
en immigratie en zijn snel bij de organisatie waar we de camper hebben gehuurd.
Na een inspectie en een instructie gaan we ‘on the road’. Eerst even
boodschappen doen en dat door naar het ‘Top 10 Holiday Park’ in Auckland. De
middag is al om als we goed en wel op onze plek staan. De jongens kunnen nog
even lekker spelen in de speeltuin, douchen en dan onder de wol.

De volgende dag staat Auckland op het programma. Omdat we
nog moeten wennen aan het tijdsverschil zijn we er niet heel vroeg uit. Met de
bus naar Auckland duurt ook nog eens een klein uur. Eerst dus lunchen en dan
verder struinen door de binnenstad. We gaan omhoog in de Skytower, en bekijken
Auckland vanaf 186 en 220 meter hoogte. Een fantastisch uitzicht. Lars is
vooral onder de indruk van de personen die een ‘skydive’ doen vanaf de toren.
Via Albert Park lopen we terug en pakken de bus terug. Auckland lijkt geen stad
te zijn om erg lang te blijven hangen.

De volgende dag pakken we onze boel in en rijden we eerst
naar een attractie in Auckland waar pinguïns, haaien en andere vissen te zien
zijn. Met een ’snowmobiel’ gaan we langs de pinguïns. Er zijn twee soorten
pinguïns te zien die beide leven op de Zuidpool. Na de pijlstaartroggen zien we
haaien en andere vissen. Rond de middag lunchen we nog even in Auckland en
vertrekken we naar Paihia, gelegen aan
de Bay of Islands. Eind van de middag komen we aan. We zoeken een plekje in de
buurt van de speeltuin zodat we zicht hebben op Lars en Kai als ze aan het
spelen zijn.

Dinsdag 9 maart staat een boottocht op het programma. Corine
houdt niet van deining en de jongens zijn nog te jong om mee te gaan, dus Rick
gaat alleen. Het is laagseizoen, dus de boot zit bij lange na niet vol. Even
buiten de haven zien we al snel een groep dolfijnen. Dit was het doel van de
trip: zwemmen met dolfijnen (in het wild en niet in gevangenschap). Na eerst de
dolfijnen te hebben bekeken volgt een instructie en kunnen we het water in.
Gewapend met snorkel, flippers en onderwatercamera worden we ‘gedropt’. In
totaal zullen er drie ‘drops’ volgen en krijg ik de kans om de dolfijnen tot op
een meter te naderen. Met dank aan de onderwatercamera is dit ook vastgelegd
zodat het thuisfront getuige kan zijn… ’s Middags gaan we nog even shoppen en
met de jongens naar het strand. Steentjes en takken in de branding gooien
blijven ze leuk vinden.

Woensdag is het alweer tijd om te vertrekken. Een lange
reisdag volgt. Ongeveer 500 kilometer te gaan met een langzame camper door
heuvelachtig gebied via B-wegen. We rijden aardig door en hebben zo’n 8 uur
nodig om op onze volgende bestemming te komen: Rotorua. Het geothermisch meest
actieve gebied van Nieuw-Zeeland.

Foto’s volgen!